Opglabbeek werd wakker. Zondagmorgen 24 januari werd er al vroeg flink ingezongen in de Sint-Lambertuskerk, als start van een hopelijk fijne dag voor de koorleden van Singhet Vro, hun partners en genodigden. Het was dan ook ons jaarlijks koorfeest. De mis werd voorgegaan door pastoor Jan Beliën, onze proost. Wij haalden onze beste stemregisters boven om de liederen en de mis ‘Sine Nomine’ te zingen. Na de mis bedankte de proost ons voor de mooie uitvoering van de liederen die alle aanwezigen kon bekoren.
Daarna trokken we allen, in autokaravaan, naar de vertrouwde zaal Elckelyc in Neerglabbeek waar we verwelkomd werden door onze voorzitter Jos met een lekker glaasje ‘Singhet Vro’-aperitief.
Na het bijpraten zocht iedereen zijn plaats op aan de mooi gedekte tafels. Mia, die voor de versieringen van de tafels had gezorgd, en enkele sterke mannen die de tafels schikten, hadden flink hun best gedaan. De aangeklede zaal ademde gezelligheid uit. Traiteur Aendekerk maakte het feest compleet met zijn gekende, smakelijk bereide gerechten.
Enkel Betsy was dit jaar aan de beurt om gevierd te worden als 30 jaar lid. Ze was echter de tel kwijt geraakt, want ze dacht dat ze nog maar 29 jaar bij het koor was. Jaja, Betsy de tijd vliegt snel! De voorzitter bedankte haar met de gebruikelijke cadeautjes.
Onze Jos had nog een aangenamere verrassing in petto. Hij kondigde voorwaar een komiek ‘pur sang’ aan, en dit uit onze eigen rangen. Tussen de gerechten door liet Jèngske van Roy (Jan Jacobs), tonredenaar van het eerste uur, zijn moppen op ons los zodat het lekkere eten nog beter kon verteren. Hij betrok iedereen bij zijn fratsen, zelfs de pastoor moest eraan geloven. De pastoor repliceerde met een eigen mop die de aanwezigen zeker moeten onthouden. Dus, mijnheer pastoor, als we het goed begrepen hebben mag na de collecte de mis gedaan zijn, want dan heeft iedereen zijn zondagsplicht volbracht. Amen en uit.
Jèngske bleef de zaal enthousiasmeren met zijn komische personages: in korte broek, met kleurig gebreide pullover, met strooien zonnehoed en zelfs met een klein veloke. Roy (Gruitrode) en vooral het verleden ervan, is zijn stokpaardje. De aanwezigen zongen een liedje over Roy dat Louis Van Baelen en de familie Klaps rond 1978 in elkaar hadden gestoken. Dit werd nu voorgezongen door Jèngske, met de ‘natuurlijk gesmeerde’ stemmen, soms zelfs meerstemmig.
Zo zie je maar, als je talent hebt, dat er zelfs in deze erbarmelijke tijd, gelachen kan worden met de stomste onnozeligheden met tranen vol tuiten en de broek nat.
Als laatste nam de voorzitter het woord en bedankte iedereen voor het geleverde werk: Jèngske met een fles wijn en een attentie die achteraf nog komt, het personeel van Aendekerk, al de hulpvaardige handen en vooral Mia, die er allemaal samen weer een geslaagde dag van maakten en natuurlijk, niet te vergeten, alle aanwezigen.
Elkeen ging voldaan naar huis, nadat bezige bijen de zaal en de keuken al hadden opgeruimd. Singhet Vro kijkt al uit naar een volgende editie van het koorfeest.
De foto’s spreken voor zich en zullen nog menige lach opwekken.